Głuszce z wolierowej hodowli w Nadleśnictwie Wisła trafiły do chorzowskiego Ogrodu Zoologicznego.

Głuszce to ptaki mocno wpisane w dziedzictwo kulturowe Polski i Beskidów. Kiedyś powszechnie występujące, dziś gatunek pod ochroną, wpisany do czerwonej księgi zagrożonych wyginięciem. Te piękne ptaki od 11 stycznia można podziwiać w Ogrodzie Zoologicznym w Chorzowie w specjalnie z myślą o nich przygotowanych wolierach, dzięki współpracy zoo z Regionalną Dyrekcją Lasów Państwowych w Katowicach.

Jak informuje Sławomir Cichy z katowickiego RDLP, głuszce przetransportowano z Nadleśnictwa Wisła. Pochodzą z hodowli wolierowej, jaką od ponad 20 lat leśnicy prowadzą na terenie wiślańskich lasów. Warto dodać, że głuszce w zoo dzielą się przestrzenią z cietrzewiami z Nadleśnictwa Spychowo, które prowadzi podobny program hodowlany do tego wiślańskiego. Łącznie można oglądać sześć ptaków, odwiedzający mają na to rok czasu.

Dlaczego tylko tyle? Ptaki bowiem zostały jedynie wypożyczone przez nadleśnictwa, co w tak tłumnie odwiedzanym miejscu, jakim jest chorzowskie zoo z całą pewnością przysłuży się do popularyzacji zarówno tych rzadkich gatunków, jak i pracy wkładanej przez leśników w przywracanie naturalnego stanu lasom naszego regionu.

Nadleśnictwo Wisła od 2002 r. prowadzi niezwykle wymagającą hodowlę głuszca w warunkach zbliżonych do naturalnych, w leśnych wolierach, a pierwsze jajka do hodowli trafiły z terenu Białorusi. Co roku każde pokolenie piskląt przygotowuje się od początku do życia na wolności, ucząc się zachowań właściwych dla swego gatunku poprzez wspólne przebywanie w wolierze i na wybiegu z matkami. Pokarm również hodowcy dostosowują do pór roku, nadając mu jak najbardziej naturalny charakter, w ten sposób również przygotowując ptaki do samodzielnego życia na wolności. I tak zimą głuszce odżywiają się głównie igliwiem, latem natomiast ich pożywienie składa się z pączków, kwiatów, borówek, łodyg i liści runa leśnego, a także wysokobiałkowego pokarmu pochodzenia zwierzęcego, np. mrówek. Stopniowo, gdy młode ptaki osiągają dorosłość, są wypuszczane na wolność. W ten sposób do lasów trafiło już ponad pół tysiąca skrzydlatych wychowanków wiślańskiej hodowli.

Gdzie dokładnie – leśnicy nie ujawniają, starając się w ten sposób chronić żyjące już na wolności głuszce przed ciekawością, a może i poważniejszymi zagrożeniami ze strony człowieka. Co wiadomo na ten temat, to że w roku 2015 na terenie Nadleśnictwa Wisła utworzono dwie strefy ochrony ostoi miejsca rozrodu i regularnego przebywania głuszca.

Użyczenie głuszców i cietrzewi Ogrodowi Zoologicznemu w Chorzowie jest świetną okazją, aby poznać te ptaki. Głuszce cały czas można jednak podziwiać – według wyznaczonych zasad – w miejscu ich hodowli, a właściwie w Wolierze Pokazowej w Jaworzynce Wyrchczadeczce w gminie Istebna na terenie Nadleśnictwa Wisła.

Głuszec zwyczajny (Tetrao urogallus) jest największym ptakiem grzebiącym Europy. U samców pióra, pokrywające głowę, szyję i kuper, są czarne z szarymi podłużnymi cętkami, a na skrzydłach i grzbiecie brązowe z białą plamą na ramieniu. Ich cechą charakterystyczną jest ogon – czarny z białymi plamami, długi i zaokrąglony. Samice są mniejsze od samców. Ich ubarwienie jest ciemnobrunatne i płowe imitujące suchą trawę lub liście. W okresie godowym samce wykonują charakterystyczne pieśni godowe, tzw. toki – wabią samice wydając odgłosy składające się z czterech fraz. Podczas ostatniej z nich ptak przestaje reagować na bodźce zewnętrzne (głuchnie) – stąd nazwa gatunku. (RED)